183 امام على عليه السلام: مبادا از لغزش انسانى نيكوكار كه [از روى غفلت‌] بدى مى‌كند، وحشت كنى!

184 امام باقر عليه السلام: بهتر از راستى، راستگوست و بهتر از نيكى، نيكوكار است.

2/ 8: اهل كار شايسته‌

185 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: چون روز قيامت فرا رسد، خداوند، همه نيكوكاران را در يك جا جمع مى‌كند و مى‌فرمايد: «اين، كار شايسته (معروف) شماست كه قبول كرده‌ام. آن را بگيريد».

مى‌گويند: خداى ما، سرور ما! با آن، چه كنيم، كه تو از ما به آن شايسته‌ترى؟ خودت آن را بگير.

خداوند مى‌فرمايد: «من با آن چه كنم؟ منى كه به معروف شناخته شده‌ام؟ شما آن را برگيريد و به گناه‌آلودگان ببخشيد». همانا انسانْ دوستش را ديدار مى‌كند كه كوهى از گناه بر دوش دارد. پس بخشى از معروفِ خود را به او مى‌بخشد و او به سبب همان، وارد بهشت مى‌شود.

186 كنز العمّال‌- به نقل از ابن شهاب-: عمر بن خطّاب، على بن ابى طالب، جعفر بن ابى طالب و عبّاس بن عبد المطّلب در مسجد پيامبر خدا جمع بودند. از «كار شايسته (معروف)» صحبت به ميان آمد. على عليه السلام فرمود: «معروف، دژى از دژها و گنجى از گنج‌هاست. مبادا ناسپاسى ناسپاسان، تو را به انجام دادن نيكى، بى‌رغبت سازد! كه گاه تو را به نيكى، سپاسگزارى كند كسى كه از آن، هيچ بهره‌اى نبرده است و تو با سپاسِ آن سپاسگزار، به چيزى مى‌رسى كه ناسپاسِ انكاركننده،