{ «ابوالغازى» ، آن خسرو نيكْ راىكه هم خَلق از او راضى و هم خداى } { همه كار او بر طريق ثوابدعاگوى او جمله شيخ و شاب } { بر آرد جهان آفرين كار اوخداى جهان آفرين يار او } 1 ـ خلّد اللّه تعالى مُلكه و سلطانه ، و أفاض على العالمين عدله و إحسانه ـ تأليف نموده است ، باشد كه به وسيله اين رساله ، ارباب دولت و اصحاب حشمت به مزيد عدالت ، ميل و رغبت نمايند و اين امر در آخرت ، سبب سعادت بى بضاعت گردد كه: « الدالّ على الخير كفاعله »، و نيز در حديث آمده است از حضرت سيّد انام ـ صلّى اللّه عليه و آله ـ كه: « من حفظ على اُمتى أربعين حديثا ممّا يحتاجون إليه بعثه اللّه تعالى فقيها عالما » ، يعنى هر كس را كه توفيق كردگار ، رفيق روزگار فرخندهْ آثار او گردد كه چهل حديث از احاديث من كه امّت بدان محتاج باشند ، برايشان قرائت نمايد و حفظ گرداند ، حضرت حق ـ سبحانه و تعالى ـ بر انگيزانَد او را در روز جزا از جمله فقها و علما. بنا بر اين اشارت با بشارت ، بنده بى بضاعت كه سنّ او قريب به اربعين رسيده بود و اوقات جوانى را بما لا يعنى صرف كرده و در اين مدّت يك اربعين در راه رضاى ربّ العالمين با سالكان دين در كُنج زاويه يقين بر نياورده ، در اين رساله از احاديث كه در باب عدل و ظلم حكّام و سلاطين واقع بود، اختيار اربعين نمود و در اسناد عالى و ذكر راوى ، كما ينبغى اگر شروع مى نمود ، رساله به تطويل مى انجاميد، به جهت اختصار ، ترك اسناد و حذف راوى اختيار كرد، و چون طبايع سليم و اذهان مستقيم را به نظمْ ميلِ تمام بود، ترجمه احاديث را در سلك نظم نيز انتظام داد كه به عين رضا ملحوظ گردد و به حسن اصغا محظوظ: { و عين الرضا عن كل عيب كليلةولكنّ عين السخط تبدي المساويا } { در اين نسخه گر عيب بينى ، بپوشوگر سهو يابى ، به اصلاح كوش } واللّه الموفّق فى كلّ الأمور ، «و هو عليم بذات الصدور» .