نجاشى رحمه الله در كتابش، حتّى نسبت به برخى از افراد كه وطن و انتساب آنان به شهر يا منطقه خاصّى، مورد اختلاف بوده، توجّه كافى نموده است.

هفت. محلّ سكونت‌

در رجال النجاشى، گذشته از محلّ تولّد، محلّ سكونت نيز- در مواردى كه ميان اين دو، اختلاف بوده- مورد توجّه قرار گرفته و به آن تصريح شده است.

نجاشى رحمه الله در عنوان جزء دوم كتابش، برشمردن منازل اشخاص را نيز بر عهده گرفته است. او در مواردى، پس از ذكر نام شهر محلّ سكونت فرد، محلّه وى را نيز مشخّص كرده است؛ همانند شرح حال محمّد بن عيسى بن عبيد[1] كه در آن، بغداد، محلّ سكونت و «سوق العطش»، محلّه سكونت وى، معرّفى شده است.

هشت. بيت (خاندان)

از جمله اطّلاعات مفيدى كه نجاشى رحمه الله در ذيل عناوين كتابش آورده، برشمردن و تا حدّى معرّفى آن دسته از خاندان‌هاى مهمّ شيعى‌اى است كه در روايت و كتابت احاديث، نقش داشته‌اند.

شناخت اين خاندان‌ها و آگاهى از نقش آنان در نشر حديث، موجب مى‌شود كه مذهب برخى راويان و نيز طبقه آنان، معلوم گردد.

نجاشى رحمه الله اين گونه از اطّلاعات را گاه با تعبير «بيت (خاندان)»،[2] گاه با تعبير «إخوان (برادران)»،[3] گاه با تعبير «عمومة (عموها)»،[4] گاه با تعبير «أخوال (دايى‌ها)»[5]

[1]. رجال النجاشى، ص 333 و 334( ش 896)

[2]. رجال النجاشى، ص 27( ش 50) و ص 71( ش 169) و ص 108( ش 273) و ص 110( ش 281) و ص 169( ش 447) و ص 27( ش 563) و ص 71( ش 565) و ص 218( ش 569) و ص 230( ش 612) و ص 290( ش 778) و ص 324( ش 883) و ص 330( ش 893) و ص 333( ش 895) و ص 346 ش( 935) و ص 418( ش 1118)

[3]. رجال النجاشى، ص 110( ش 280) و ص 275( ش 720) و ص 290( ش 779) و ص 291( ش 780)

[4]. رجال النجاشى، ص 27( ش 50) و ص 56( ش 131) و ص 108( ش 273) و ص 110( ش 281)

[5]. رجال النجاشى، ص 135( ش 348)