مى‌خوانيم، همچنان‌كه در مساجدى كه به خواندن نماز در آنها ترغيب شده است، نماز مى‌خوانيم.[1] وى همچنين در شرح حال حسن بن احمد بن محمّد عجلى، مى‌گويد:

او در آخر عمرش در كوفه مقيم شد و من او را آن‌جا ديدم.[2] نيز در شرح حال اسحاق بن حسن عقرايى، مى‌گويد:

او را در كوفه ديدم، در حالى كه در آن‌جا اقامت داشت.[3] از مجموع تعبيراتى كه نجاشى در مورد كوفه دارد، بخصوص عبارتى كه در شرح حال جعفر بن بشير نقل شد، معلوم مى‌گردد كه على‌رغم تصوّر بعضى، وى در كوفه سكونت نداشته و فقط به آن‌جا مسافرت‌هايى داشته است.

4. سفر به منطقه جزيره‌

نجاشى رحمه الله به استفاده از درس ابو الحسن على بن محمّد عدوى شمشاطى تصريح كرده، درباره او مى‌گويد:

كان شيخاً بالجزيرة.[4]

اين عبارت، اشاره به آن دارد كه نجاشى در اين منطقه با استادش ملاقات داشته است.

غالباً مراد از جزيره، منطقه بين دجله و فرات است كه در آن، شهرها و آبادى‌هاى بسيارى وجود دارد.[5]

5. سفر به بصره‌

به احتمال قوى، شيخِ نجاشى از درس احمد بن على بن عبّاس بن نوح سيرافى در

[1]. رجال النجاشى، ص 119( ش 304)

[2]. رجال النجاشى، ص 65( ش 151)

[3]. رجال النجاشى، ص 74( ش 178)

[4]. رجال النجاشى، ص 263( ش 689)

[5]. معجم البلدان، ج 2، ص 134