3. شيخ مفيد.[1] 4. محمّد بن عبيد اللَّه بن احمد زرارى، نوه احمد زرارى، كه به تصريح نجاشى رحمه الله وى از اساتيدش بوده‌[2] و از ابو غالب زرارى، نقل تمام كتاب‌هايش را اجازه داشته است. نجاشى رحمه الله در هيچ يك از اسناد، از وى نقل نكرده است.

پنجم. «عدّه‌اى» كه از احمد بن محمّد بن يحيى عطّار در موارد بسيارى‌[3] روايت كرده‌اند:

1. احمد بن على بن نوح سيرافى.[4] 2. حسين بن عبيد اللَّه غضايرى.[5] 3. محمّد بن على بن شاذان قزوينى.[6] برخى رجاليان از شرح حال احمد بن حسين بن صيقل‌[7] چنين استفاده كرده‌اند كه پدر نجاشى (على بن احمد بن عبّاس نجاشى) از جمله افراد اين دسته است؛[8] ليكن با مراجعه و بررسى، روشن مى‌گردد كه در آن شرح حال، احمد بن حسين غضايرى، از پدرش حسين بن عبيد اللَّه غضايرى نقل كرده است، نه از پدر نجاشى.

ششم. «عدّه» اى كه از جعفر بن محمّد بن قولويه‌[9] روايت كرده‌اند:

1. احمد بن على بن نوح سيرافى.[10]

[1]. رجال النجاشى، ص 26( ش 49)

[2]. رجال النجاشى، ص 398( ش 1064)

[3]. رجال النجاشى، ص 59( ش 137)

[4]. رجال النجاشى، ص 59( ش 137) و ...

[5]. رجال النجاشى، ص 80( ش 192) و ...

[6]. رجال النجاشى، ص 81( ش 198). نجاشى همراه با حسين بن عبيد اللَّه غضايرى، از وى نقل كرده است

[7]. رجال النجاشى، ص 83( ش 200)

[8]. رجال النجاشى( تحقيق محمّد جواد نايينى)، ج 1، ص 220( ش 198)

[9]. رجال النجاشى، ص 124( ش 318)

[10]. رجال النجاشى، ص 344( ش 928) و ...