برايش نقل شده بود (به آن اطمينان يافته بود)، قطعاً آن را به اختيار الرجال، مستند مى‌ساخت.

علاوه بر اين، وحيد بهبهانى نيز در حاشيه منهج المقال، اين روايت را با همان تعبير جدّ خويش نقل كرده‌[1] و به وجود آن در حاشيه تلخيص المقال استرآبادى به نقل از اختيار الرجال، اشاره‌اى نكرده است.

پس در مجموع، چنين به نظر مى‌رسد كه نسخه اختيار الرجالِ در نزد استرآبادى هم با حاشيه همراه بوده و روايت مذكور، از متن شمرده شده است. همين احتمال، در روايت المناقب ابن شهرآشوب نيز جارى است.

امّا خطبه‌اى كه در ابتداى اختيار الرجالِ در نزد ابن طاووس بوده و در ابتداى نسخه‌هاى اختيار الرجال كنونى، موجود نيست، قطعاً نوشته يكى از شاگردان مرحوم شيخ در ابتداى املاى كتاب، بوده كه بعدها نسخه فوق به دست ابن طاووس رسيده است.

از سوى ديگر، با توجّه به جلالت شيخ طوسى در اواخر عمرش، قطعاً افراد ديگرى نيز در مجلس املاى وى حضور داشته‌اند كه فقط اصل كتاب را املا كرده‌اند و مقدّمه‌اى بر آن ننوشته‌اند و بر حسب اتّفاق، نسخه آنان به دست ما رسيده است.

[1]. منهج المقال، ص 72