مشهور- كه به تقدّم رأى نجاشى قائل اند- عدّه‌اى تقدّم مذكور را نپذيرفته و در موارد تعارض، ملاحظه قراين را لازم دانسته‌اند و در برخى موارد، به تقدّم رأى شيخ طوسى رحمه الله نظر داده‌اند.

گفتار دوم: مصادر «رجال الطوسى» و اعتبار آنها

از آن جا كه تعيين مصادر كتاب‌ها، در نزد قدما، امرى رايج نبوده است، براى شناخت مصادر آنها، بايد از تتبّع و بررسى دقيق تأليفات آنان بهره جست.

بديهى است كه مصادر كتاب رجال الطوسى، يا كتاب‌هاى رجالى بوده‌اند و يا اسناد كتاب‌هاى حديثى.

از سوى ديگر مى‌دانيم كه شيخ طوسى رحمه الله در تأليف كتاب رجالش، بر اساس كتاب‌هاى حديثى عمل نكرده است؛ زيرا برخى از راويانِ نام‌برده‌شده در كتاب‌هاى روايىِ تأليف خود مرحوم شيخ نيز در اين كتاب ذكر نشده‌اند.

شاهد ديگر، استفاده صريح مرحوم شيخ از رجال ابن عقدة در باب اصحاب امام صادق عليه السلام است.

پس نتيجه مى‌گيريم كه وى در رجال الطوسى، تنها از مصادر رجالى پيش از خودش استفاده كرده است.

مصادر رجال الطوسى را مى‌توان به دو دسته تقسيم كرد: مصادرى كه شيخ طوسى رحمه الله به استفاده از آنها تصريح كرده است؛ و مصادرى كه استفاده شيخ طوسى رحمه الله از آنها احتمالى است.

دسته اوّل. مصادرى كه شيخ طوسى به استفاده از آنها تصريح كرده است‌

شيخ طوسى رحمه الله جز در مورد كتاب رجال ابن عقدة، در تمام مواردى كه به استفاده نمودنش از برخى مصادر اشاره كرده، تنها نام مؤلّف آنها را ذكر كرده است.

با توجّه به اين مطلب، آشكار مى‌گردد كه شيخ طوسى رحمه الله هر جا نام مؤلّفى را به عنوان مصدر خود ذكر كرده، الزاماً كلامش را از كتاب آن مؤلّف نگرفته است و ممكن‌