محمّد بن محمّد تقى حسينى موسوى شيرازى (ق 12 ق)

وى، كه «رضى الدين» خوانده مى‌شد، نزد صالح بن عبد الكريم، شيخ حرّ عاملى و قاسم بن محمّدكاظم، درس خواند و از آنان، اجازه روايت‌دارد. او عنايت ويژه‌اى به احاديث اهل بيت عليهم السلام داشته و در مسجدى در تخت فولاد، امام جماعت بوده است.

كتاب حديثى بزرگ جامع الأحكام فى مسائل الحلال و الحرام، از اوست.[1]

محمّد باقر بن محمّد تقى حسينى رضوى اصفهانى (ق 12 ق)

وى از عالمان اخبارى مقيم اصفهان است و فقه و حديث را از ميرزا محمّد تقى الماسى آموخت و در سال 1152 ق، از او اجازه روايت گرفت. از ديگر مشايخى كه وى از آنان اجازه روايت دارد، پدرش ميرزا محمّد تقى شريف رضوى، شيخ يوسف بحرانى، ميرزا محمّد رحيم شيخ الاسلام، محمّد بن محمّد زمان كاشانى و شيخ ابوالحسن شريف تونى را مى‌توان نام برد.

وى، مشارق المجتهدين فى الأحكام المأثورة را در سال 1181 ق، تأليف كرده است.[2]

قرن سيزدهم‌

سيّد محمّد مهدى بن مرتضى طباطبايى (بحرالعلوم) (م 1212 ق)

وى كه علّامه ذو فنون و مرجع شيعيان در دوره خود بود، در شوّال 1155، در كربلا به دنيا آمد و نزد پدرش سيّد مرتضى، محمّد باقر وحيد بهبهانى، شيخ يوسف بن احمد بحرانى، محمّد مهدى فتونى، محمّد تقى دروقى، محمّد باقر هزار جريبى و سيّد محمّد مهدى بن هداية اللَّه خراسانى شهيد،[3]

درس خواند.

[1]. تراجم الرجال، ج 2، ص 11؛ فهرست نسخ خطّى كتاب خانه آية اللَّه مرعشى، ج 14، ص 75.

[2]. تراجم الرجال، ج 2، ص 60.

[3]. سيّد محمّد مهدى، علوم فلسفه و كلام را نزد وى آموخت. استاد از افق بلند و وسعت علم سيّد به شگفت آمد و او را به« بحرالعلوم» ملقّب ساخت( موسوعة الطبقات الفقهاء، ج 13، ص 637).