1. شرح الزيارة الجامعة الكبيرة، از بهاءالدين محمّد بن محمّد باقر مختارى (م 1140 ق).[1]

2. شرح الزيارة الجامعة الكبيرة، از احمد بن زين الدين احسايى (م 1242 ق). شرح مزجى مفصّلى است و نمودار آن بخش از آراى احسايى است كه سبب حمله به او شده است. احسايى، اين كتاب را به درخواست سيّد حسين بن سيّد محمّد قاسم اشكورى گيلانى نگاشته است.[2]

شايان ذكر است كه مؤلّف، اين شرح را با استناد به آيات و روايات بسيار به رشته تحرير در آورده است و در حدّ ضرورت به شرح لغات نيز پرداخته كه در نوع خود، اعجاب انگيز است. اين شرح در چهار مجلّد و در بيروت، به چاپ رسيده است.[3]

3. الأنوار اللامعة فى شرح الزيارة الجامعة، از سيّد عبد اللَّه بن محمّد شبّر (م 1242 ق). اين شرح، توسّط مؤسسه انتشارات بعثت، در سال 1366 ش چاپ شده است.[4]

4. شرح الزيارة الجامعة، از علينقى بن سيّد حسن طباطبايى (1226- 1289 ق).[5]

شرحى مفصّل به صورت مزجى، ولى ناتمام است.[6]

[1]. تلامذة العلّامة المجلسى، ص 70.

[2]. فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 5، ص 38 و ج 26، ص 231؛ فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه‌آستان قدس رضوى، ج 13، ص 652.

[3]. شرح الزيارة الجامعة الكبيرة، احمد بن زين الدين الاحسائى، بيروت: دار المفيد، 1420 ق، اوّل.

[4]. الذريعة، ج 13، ص 306؛ معجم المطبوعات العربية فى ايران، ص 330.

[5]. وى، فقيه، اصولى، رجالى از علماى مُبرِّز شيعه و نوه سيّد محمّد مجاهد است كه در كربلا به دنيا آمد و نزدپدرش، سيّد محمّد مهدى بن على طباطبايى، محمّد حسين بن محمّد رحيم ايوانكيفى، حسن بن جعفر كاشف الغطاء و محمّد حسن بن باقر نجفى صاحب جواهر، درس خواند و در كربلا به مرجعيت رسيد. بيشتر آثار وى فقهى است( معارف، ج 2، ص 148؛ أعيان الشيعة، ج 8، ص 367؛ ريحانة الأدب، ج 2، ص 6؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 426).

[6]. الذريعة، ج 13، ص 306.