7. الأدعية الثلاثون.

نوشته شيخ شرف الدين مقداد بن عبد اللَّه سيورى، معروف به فاضل مقداد (م 826 ق) است كه پس از ذكر مقدّماتى، سى دعا از پيامبر و ائمه عليهم السلام، به ترتيب، آورده است. صاحب الذريعة، نسخه‌اى از آن را كه به سال 940 ق، به خطّ جعفر بن محمّد نوشته شده، در ميان كتاب‌هاى سيّد محمّد على سبزوارى در كاظمين ديده است.[1]

8. الأدعية والأوراد المأثورة.

نوشته كمال الدين حسين بن على واعظ كاشفى (م 910 ق) است.[2]

9. بيدر الفلاح فى أذكار المساء والصباح.

اين كتاب، نگاشته ابو المحاسن مساعد بن سارى بن مسعود هوارى مصرى، از عالمان قرن هشتم هجرى است.[3] بيدر الفلاح، از مصادر كفعمى در نگارش البلدالأمين است.[4]

متون اخلاقى‌

در يك رده‌بندى مرسوم، معارف دينى را به سه دسته: آموزه‌هاى اعتقادى، احكام فقهى و مسائل اخلاقى تقسيم مى‌كنند. از سوى ديگر، مى‌توان گفت كه آيات و روايات، به مثابه مواد و مصالحى هستند كه نظام‌هاى اعتقادى، حقوقى، اقتصادى و اخلاقى اسلام، با بهره‌گيرى از مواد ياد شده، استخراج مى‌شوند. به نظر مى‌رسد كه دانشوران مسلمان، در بخش عقايد و فقه، بيشتر از بخش اخلاق، كار كرده‌اند.

دليل اين مدّعا آن‌كه ما در دو حوزه عقايد و فقه، شاهد شكل‌گيرى نظام‌هاى منسجم‌

[1]. همان، ص 396( ش 2058).

[2]. همان، ص 393( ش 2034).

[3]. إيضاح المكنون، ج 1، ص 208.

[4]. الذريعة، ج 3، ص 186( ش 666).