از او كه در آن عصمت را براى مقام امامت، شرط دانسته، او را شيعه شمرده و جلوه‌هاى تسنّن در آثار او را حمل بر تقيّه كرده‌اند. افندى گفته كه تشيّع او نزد وى آشكار است.[1] بارى، ملّا حسين كاشفى، در فنون مختلف، از اخلاق و حديث و تفسير گرفته تا اخترشناسى و سِحر و طلسم، كتاب و رساله نوشته است كه از اين ميان، عناوين زير در زمينه حديث و مناقب است.

الف. آثار چاپى: 1. الرسالة العليّة فى الأحاديث النبويّة، 2. روضة الشهداء.

ب. آثار خطّى و ناياب: 1. الأدعية والأوراد المأثورة، 2. المرصد الأسنى‌ فى شرح الأسماء الحسنى‌، 3. تحفة الصلوات، 4. فضل الصلاة على النبيّ صلى الله عليه و آله، 5. مناقب الأولياء، 6. ده مجلس (تلخيص روضة الشهداء).

حوزه بحرين و احسا

1. ابن ابى جمهور (زنده در 901 ق)[2]

ابوجعفر محمّد بن زين الدين على احسايى، معروف به ابن ابى جمهور، عارف، متكلّم، فقيه و محدّث قرن نهم هجرى است.

او در احسا متولّد شد. و در همان‌جا رشد كرد و دانش آموخت و سپس به عراق، كوچ كرد و در نجف، نزد شيخ عبد الكريم فتّال به تحصيل پرداخت. چندى بعد به سال 877 ق، از طريق شام، عازم حجاز شد و در شهر كرك نوح، فرود آمد و در آن‌جا با شيخ على بن هلال جزايرى ديدار كرد و مدّت يك‌ماه از دانش او بهره برد.

[1]. رياض العلماء، ج 2، ص 190. نيز، ر. ك: منابع ياد شده در پاورقى قبل.

[2]. ر. ك: أمل الآمل، ج 2، ص 190؛ رياض العلماء، ج 5، ص 50؛ إحياء الداثر، ص 213 و 214؛ دائرة المعارف بزرگ اسلامى، مدخل« ابن ابى جمهور»؛ كاشفة الحال عن أحوال الاستدلال،( مقدّمه تحقيق)؛ عوالى اللّئالى، مقدّمه آية اللَّه مرعشى نجفى( ره)؛ الكنى‌ والألقاب، ج 1، ص 192- 193.