1. فتوحات القدس يا فواتح المِسك،[1] از سيّد يوسف بن محمّد حسين استرآبادى (ق 11 ق). در بيان فضايل و معجزات ائمه معصوم عليهم السلام به زبان فارسى در پانزده باب، كه مؤلّف در سال 1006 ق، شروع به تأليف آن كرد و به سال 1041 ق، به پايان رساند.

2. احقاق الحق و إزهاق الباطل، از قاضى نور اللَّه شوشترى (مق 1011 ق).[2] قبلًا بدان اشاره شد.

3. خير الكلام، فى المنطق والكلام، وإثبات إمامة كلّ واحد من ائمة الأنام،[3] از سيّد خلف بن سيّد عبدالمطّلب موسوى مشعشعى حويزى (م 1074 ق). حاوى مباحث بسيار مفصّل عقلى و نقلى در موضوعات مختلف اعتقادى، بخصوص امامت است.

4. حديقة الشيعة،[4] منسوب به مقدّس اردبيلى (م 993 ق). در اثبات نبوّت خاصّه و عامّه است.

5. حق‌اليقين،[5] از محمّد باقر مجلسى. در اصول پنجگانه دين با توضيح بيشتر درباره امامت و ذكر ضروريات دين است.

6. حياة القلوب،[6] از محمّدباقر مجلسى در احوال انبيا و ائمه عليهم السلام در سه مجلّد به زبان فارسى است: جلد اوّل، در بيان امَم گذشته؛ جلد دوم، در بيان احوال پيامبر صلى الله عليه و آله؛ جلد سوم، در بيان احوال ائمه و جانشينان آنها.

7. علم اليقين فى أصول الدين، از ملّا محسن فيض كاشانى (م 1091 ق). حاوى مباحث مفصّلى است مستفاد از قرآن كريم و احاديث اهل بيت عليهم السلام در شناختن اصول‌

[1]. همان، ج 16، ص 366.

[2]. همان، ج 1، ص 290.

[3]. همان، ج 7، ص 285؛ فهرست نسخ خطّى كتاب‌خانه آية اللَّه مرعشى، ج 1، ص 352.

[4]. الذريعة، ج 6، ص 385.

[5]. همان، ج 7، ص 40.

[6]. همان، ص 121.