كتاب‌خانه شيخ على كاشف الغطاء، خبر داده است.[1] اين كتاب، به سال 1370 ق، به همّت المطبعة الحيدريةى نجف، بدون تحقيق و تصحيح، منتشر شده است. البته محمّد على اورد آبادى (همان: اردوبادى) غروى، مقدّمه‌اى در شرح حال مؤلّف، بدان افزوده است. المحتضر، از مصادر بحار الأنوار[2] و مستدرك الوسائل‌[3] است.

6. منتخب الأنوار المضيئة[4]

از كتاب‌هاى كلامى بر جاى مانده از دوره مورد بحث، كتاب منتخب الأنوار المضيئة است كه برگرفته از كتاب الأنوار المضيئة فى الحكمة الشرعيّة، نوشته محدّث، متكلّم و نسب‌شناس بزرگ، سيّد بهاءالدين على بن عبد الكريم بن عبد الحميد نيلى نجفى (زنده در 803 ق) و استاد ابن فهد حلّى است.

كتاب الأنوار المضيئة، از مصادر بحار الأنوار است.[5] علّامه مجلسى، اين كتاب و كتاب ديگر نويسنده به نام السلطان المفرّج عن أهل الإيمان را مشتمل بر اخبارى غريب در باب رجعت و احوال حضرت مهدى (عج) دانسته و نويسنده آنها را از نقيبان و نجيبان برجسته بر شمرده است.[6] صاحب معالم، در معرّفى كتاب رجال سيّد بهاء الدين نيلى، گزارشى از محتواى اين كتاب نيز به دست داده است. بنا به گفته او، كتاب الأنوار المضيئة، شامل پنج جلد به شرح زير بوده است. جلد اوّل، در علم كلام، شامل اثبات آراى كلامى اماميه با

[1]. الذريعة، ج 20، ص 143( ش 2308).

[2]. بحار الأنوار، ج 1، ص 16.

[3]. مستدرك الوسائل، ج 3، ص 291 و 326 و ج 10، ص 400.

[4]. ر. ك: رياض العلماء، ج 4، ص 126؛ الذريعة، ج 2، ص 415 و 422( ش 1722 و 1723) و ج 16، ص 77( ش 391)؛ فهرس التراث، ج 1، ص 741؛ منتخب الأنوار المضيئة، تحقيق: مؤسسه امام هادى عليه السلام، مقدمه.

[5]. بحار الأنوار، ج 1، ص 17.

[6]. همان، ص 34.