اساس ضوابط پيشنهادى گروه تاريخ حديث مركز تحقيقات دارالحديث و با رعايت اختصار، سامان يافته است.

چنين مى‌نمايد كه دوره مورد بحث، از دوره‌هاى پُرنشاط حديث شيعه بوده و چهره‌هاى شاخص و تأثيرگذارى (مانند: علّامه حلّى، فخر المحقّقين، شهيد اوّل، فاضل مقداد و ابن فهد حلّى) در اين دوره مى‌زيسته‌اند و آثار مهمّى پديد آمده است. اين دو قرن را مى‌توان به علاوه دو سده پيشين، دوره گذار حديث شيعه از روزگار پيشينيان (عصر شكل‌گيرى جوامع اصلى روايى) به عهد پُر شور و نشاط حديث، يعنى دوره صفويه دانست. با اين حال، درباره تاريخ حديث اين دوره، كار چندانى صورت نگرفته است.

گفتنى است كه بنا به ضرورتِ رعايت اختصار، در اين مجموعه، در زيست‌نامه محدّثان، تنها به جنبه‌هاى حديثى زندگى اشخاص، به اجمال، پرداخته شده و در معرّفى آثار حديثى، در كنار ديگر ابعاد متون، به شناسايى ميزان اهمّيت، مصادر نگارش، روش كار و جنبه‌هاى فقه الحديثى آنها، تأكيد رفته است.

نوشتار حاضر، در پنج فصل تنظيم شده است. در فصل اوّل، براى قرار گرفتن در فضاى دوره مورد بحث، به وضعيت سياسى- اجتماعى اين دوره اشاره شده و از باب مقايسه، گونه‌هاى مكتوبات حديثى اهل سنّت در اين دوره گزارش شده‌اند. در فصل دوم، مراكز حديثى و محدّثان شناسانده شده‌اند. فصل سوم، به بررسى گونه‌هاى نگارش حديثى و رويكردهاى مختلف به حديث، اختصاص يافته و در فصل چهارم، تحوّلات و متون مربوط به علوم حديث بررسى شده و در فصل پنجم، اجازات و مشايخِ اجازه آمده‌اند.