تحريك‌پذيرى روح انسان، محدود به حدّ خاصى است و پس از آن، آرام مى‌گيرد. همان قدر كه انسان از رسيدن به جاه و مقام و ثروتْ سير نمى‌شود، در ميل جنسى (سِكس) نيز چنين است.

در محيطهاى آزاد و باز، هيچ پسرى از تصاحب زيبارويان و هيچ دخترى از متوجّه كردن پسران به خود و تصاحب قلب آنان سير نمى‌شود. از طرفى، هوس، در هيچ نقطه‌اى توقّف نمى‌كند و تقاضاى نامحدود انسان، خواه ناخواه، انجام ناشدنى است و امكان برآوردن همه خواسته‌ها هيچ‌گاه براى بشر، ميسّر نيست.

دست نيافتن به آرزوها و هوس‌ها، در جاى خود، به اختلالات روحى و بيمارى‌هاى روانى منجر مى‌گردد. به محيطهايى كه بى‌بند و بارى در آنها زياد است، بنگريد. خواهيد ديد كه در آن محيطها، آمار بيمارى‌هاى روانى و مشكلات روحى، بالاست. شايد مهم‌ترين علّت، همين آزادى جنسى و تحريك‌هاى فراوان روانى است كه به وسيله عكس‌ها، مجلّات، فيلم‌ها و سى‌دى‌ها و محافل مختلط تفريحى و حتّى در كوچه و خيابان و تبليغات كالاها و مُدها و ... دامن زده مى‌شود و غالباً بى‌پاسخ مى‌مانَد؛ چرا كه تخليه جسم و روان از اين هيجانات فزاينده، عملًا ممكن نيست و بدين ترتيب، پيرى زودرس و روان‌پريشى و اختلالات روحى ديگر، پيامدهاى طبيعى آن فضا هستند.

چرا دخترها بيشتر بايد خود را بپوشانند؟

يافته‌هاى روان‌شناسى نشان مى‌دهند كه توسّل به خودنمايى و خودآرايى، بيشتر در بين دخترانْ رواج دارد. همچنين تجربه بشرى نشان مى‌دهد كه در تصاحب قلب‌ها، پسر، شكار است و دختر، شكارچى! همچنان كه در