د. در گفتار

شنيدن صداى دختر براى پسر، در صورتى كه قصد لذّت‌بردن و خوش‌آمدن در كار نباشد، اشكالى ندارد. در عين حال، بر اساس همان اصلِ «روابط حدّاقل»، مادام كه ضرورتى در كار نباشد، ترك آن، عاقلانه‌تر است.

براى دختر، شايسته نيست كه در سخن گفتن با پسرى، صداى خود را نازك كند و به نحوى با عشوه و ناز، سخن بگويد. خداى متعال در قرآن، به زنان مى‌فرمايد:

در حرف زدن، صدا را نازك و مهيّج نكنيد كه موجب طمع بيماردلان مى‌گردد.[1] امام على عليه السلام نيز مى‌فرمود:

به دختران جوان، سلام نمى‌كنم كه مبادا پاسخ آنها دلم را به لغزش افكند.[2]

ه. در رفتار

احتياطها و توصيه‌هاى دين مبين اسلام، مبنى بر فاصله گرفتن دختران و پسران نامحرم از يكديگر، صرفاً به خاطر حفظ سلامت روحى اجتماع و پاكى خانواده و عزّت و شرف و تعالى آحاد شهروندان است تا حتى براى لحظه‌اى، فكر آلوده به ذهن پسر و دختر عفيف، راه نيابد و افكار آنها مشغول به مسائلى كه وقت آن نرسيده است، نشود.

روح جوان، فوق‌العاده تحريك‌پذير است. اشتباه است كه گمان كنيم‌

[1]. سوره احزاب، آيه 32

[2]. الكافى، ج 2، ص 648