مرد را بر همسرش، اين حق است كه در خانه‌اش بنشيند و به او، محبّت و عشق و شفقت بورزد. از به خشم آوردن او دورى كند و در پىِ به دست آوردن خشنودى او باشد. به عهد و وعده‌اش با او وفا كند. از عصبانيت او بپرهيزد. كسى را در فرزندانش با وى شريك نگردانَد. به او اهانت نكند و رَنجَش ندهد. در حضور او، و نيز در اموالش به او خيانت نكند.

نقش دعا در تحكيم خانواده‌

و آخرين سخن اين كه دعا نيز در تقويت محبّت، قداست و تحكيم خانواده، نقش ويژه‌اى دارد. با عنايت به اين كه دعا در اسلام، در كنار مسئوليت است، نه در برابر آن، استمداد از خداوند متعال در جهت برخوردارى از يك زندگى سالم و صميمى، علاوه بر اين كه اعضاى خانواده را متوجّه مسئوليت‌هاى مشترك و اختصاصى خود براى رسيدن به اين هدف مى‌نمايد، آثار و بركات فراوانى براى آنان به همراه دارد.

از اين رو، پيامبران و پيشوايان دين، نخستين كسانى بوده‌اند كه هماره، صلاح و سامان خانواده خود را از خداوند متعال خواسته‌اند و به پيروان خود آموخته‌اند كه براى برخوردارى از زندگى شايسته، در كنار مسئوليت‌هايى كه در اين زمينه دارند، نيازمند به دعا نيز هستند.

آنچه در اين فصل آمد، اشاره‌اى به نقش مثبت دعا در زندگى خانوادگى بود. افزون بر اين، رهنمودهاى عملىِ ارزنده‌اى نيز در شمارى از دعاهايى كه در اين فصل آمده، ديده مى‌شود.[1]

[1]. ر. ك: ص 355( فصل هفتم: دعا كردن).