زنان شايسته، زنانى خاضع [در برابر نظام خانواده] اند كه در غياب همسر، اسرار و حقوق او را، كه خدا براى او قرار داده، حفظ مىكنند».
اين سخن، در ادامه آيه قبل، و اشاره به دومين وظيفه اختصاصى زن در زندگى خانوادگى است، و ضمن تأكيد بر اين كه بانوان صالح و شايسته، علاوه بر اين كه رياستِ شوهر را در اداره امور زندگى مىپذيرند و در برابر نظام خانواده تمكين مىنمايند، نه تنها در حضور شوهر، بلكه در غياب او نيز از هر جهت، امانتدار عفّت خود و اسرار و اموال خانوادگى هستند و در برابر حقوقى كه خداوند متعال براى آنها مقرر داشته، وظايف خود را به خوبى انجام مىدهند و مرتكب خيانت نمىشوند، چنان كه در روايتى از پيامبر صلى الله عليه و آله آمده است:
لِلرَّجُلِ عَلَى المَرأةِ أن تَلزَمَ بَيتَهُ، و تَوَدَّدَهُ و تُحِبَّهُ و تُشفِقَهُ، و تَجتَنِبَ سَخَطَهُ و تَتَّبِعَ مَرضاتَهُ، و توفي بِعَهدِهِ و وَعدِهِ، و تَتَّقي صَولاتِهِ، و لا تُشرِكَ مَعَهُ أحَدا في أولادِهِ، و لا تُهينَهُ و لا تُشقِيَهُ، و لا تَخونَهُ.[3]