10. رضا (خشنود بودن به خواست خدا)

تلاش مرد براى تأمين رفاه خانواده، يكى از وظايف اختصاصى اوست؛[1] امّا بديهى است كه همه اين تلاش‌ها به نتيجه نمى‌رسد، و چه‌بسا زندگى خانوادگى، دچار مشكلات مادى و غير مادى مى‌گردد. اين جاست كه انسان بايد نه تنها خود را تسليم تقدير الهى را نمايد، بلكه بايد راضى بودن به قضاى الهى را تمرين كند تا زندگى به كام او گوارا گردد:

إنَّ أهنَأ النّاسِ عَيشا، مَن كانَ بِما قَسَمَ اللّهُ لَهُ راضِيا.[2]

گواراترين زندگى، از آنِ كسى است كه به آنچه خداوند قسمت او كرده، خرسند است.

بنا بر اين، يكى ديگر از وظايف مشترك اعضاى خانواده كه در بن بست‌ها و فراز و نشيب‌ها، زندگى را گوارا مى‌سازد و موجبات دوام آن را فراهم مى‌كند، رضامندى به قضاى الهى است.

ب وظايف خاصّ مرد

مرد، به عنوان مدير خانواده، علاوه بر وظايف مشترك، وظايف ويژه‌اى به عهده دارد كه انجام دادن آنها، نقش مؤثّرى در تحكيم اين نهاد، ايفا مى‌نمايد. مهم‌ترينِ اين وظايف، عبارت‌اند از:

1. تأمين نيازهاى دينى‌

دين، اساسى‌ترين عامل امنيت و آرامش درونى خانواده است. از اين رو،

[1]. ر. ك: ص 289( تلاش براى تأمين نيازهاى اقتصادىِ خانواده).

[2] ر. ك: ص 240 ح 370.