آن، نهى از پيروى ظن و امر به سؤالِ «اهل الذكر» است در مسائلى كه بى مكابره اختلاف در آنها و در دليل آنها رود، پس راه برده سوى صراط مستقيم و نجات مى يابد. و هر كه ترك حرص دنيا كرده با موافقت بدعتى كه در زمان رسول اللّه صلى الله عليه و آله نبوده و به هم رسيده، مثل طريقتِ رياضت كشان كه دعوى مكاشفه مى كنند و خبر از غيب مى دهند، پس گمراه شده.

[حديث] يازدهم

.اصل: [عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ «كُلُّ مَنْ تَعَدَّى السُّنَّةَ، رُدَّ إِلَى السُّنَّةِ».

شرح: روايت است از امام محمّد باقر عليه السلام گفت كه: هر كه درگذرد از راه و روشى كه اللّه تعالى قرار داده، برگردانيده مى شود سوى آن راه و روش. مراد، اين است كه: واجب است بر هر كه قدرت داشته باشد، اين كه او را منع كند از آن راه بدعت كه پيش گرفته.

[حديث] دوازدهم

.اصل: [عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، ع «قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام : السُّنَّةُ سُنَّتَانِ : سُنَّةٌ فِي فَرِيضَةٍ، الْأَخْذُ بِهَا هُدًى، وَتَرْكُهَا ضَلَالَةٌ وَسُنَّةٌ فِي غَيْرِ فَرِيضَةٍ ، الْأَخْذُ بِهَا فَضِيلَةٌ، وَتَرْكُهَا إِلى غَيْرِ خَطِيئَةٍ.

شرح: إِلى اين جا، مثل «إلى» در «زيد منقطع الى عمرو» است. غَيْرٍ با تنوين است و به معنى ضدّ است و ظرف، متعلّق به ترك است به تضمين معنى توجّه؛ و مراد، تركِ بِالْكلّيّه است به توجّه به ضدّان، و لهذا در شقّ اوّل «إلى» غير مذكور نيست؛ زيرا كه ترك فريضه مطلقا ضلالت است، خواه بالكلّيّه باشد و خواه