زمان ما چنين لباسى مى‌پوشيد، انگشت‌نما مى‌شد. بنا بر اين، بهترين لباس در هر زمان، لباس مردم همان زمان است».[1]

ثانيا در شرايط مناسب اقتصادى، كه همه مردم مى‌توانستند از امكانات مناسب زندگى، بهره‌مند شوند، امامان عليهم السلام نيز از استفاده از مواهب الهى، پرهيز نمى‌كردند. به همين جهت، در روايتى ديگر، امام صادق عليه السلام در پاسخ به اين ايراد سفيان ثورى كه به ايشان گفته بود: «چرا پدرانت از لباس‌هاى زيبا استفاده نمى‌كردند؛ امّا شما استفاده مى‌كنيد؟» مى‌فرمايد: «آنان در روزگارى زندگى مى‌كردند كه مردم در فقر و تنگ‌دستى بودند؛ ولى در شرايط كنونى كه وضع اقتصادى مردم خوب است، نيكان، سزاورترند كه از مواهب الهى، بهره‌مند شوند».[2]

3. در تنگنا قرار ندادن خانواده‌

قناعت و ساده‌زيستى پيشوايان، موجب در تنگنا قرار دادن خانواده و سختگيرى بر آنان نبود. شيخ كلينى از امام صادق عليه السلام روايت كرده كه: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله امكانات مورد نياز خانواده خود را به خوبى تأمين مى‌كرد و در باره فلسفه اين اقدام ايشان مى‌فرمايد:

إنَّ النَّفسَ إذا عَرَفت قُوتَها قَنِعتَ بِهِ و نَبَتَ عَلَيهِ الَّلحمُ.[3]

نفس انسان، اگر از روزى‌اش آگاه باشد، به آن رضايت مى‌دهد، و گوشت، با روزى مى‌رويد.

[1] ر. ك: ح 244.

[2] ر. ك: ح 246.

[3] ر. ك: ح 252.