عصمت پيشوايان بزرگ الهى و مصونيت آنان از گناه و اشتباه، ايجاب مىكند كه سيره عملى آنان در مسائل مختلف و از جمله، مصرف درآمدها، يكسان باشد و تفاوتهاى ظاهرى، مقتضاى شرايط زمان و مكان زندگى آنهاست. مثلًا اگر امام على عليه السلام در زمان امام صادق عليه السلام زندگى مىكرد، همان گونه مىزيست كه امام صادق عليه السلام زندگى كرده بود. عكس اين مطلب نيز صادق است.
بر اين اساس، نكاتى كه در سيره عملى هر يك از پيشوايان ديده مىشود، قابل تسرّى به همه آنهاست. با اين نگاه، در بررسى سيره پيشوايان بزرگ دين، مشخّص مىشود كه همه بايدها و نبايدهاى الگوى مصرف، رعايت شده؛ امّا چند نكته، برجسته و قابل توجّه است:
1. رعايت وظيفه خاص پيشوايان
وظيفه الهى همه پيشوايان عدل، اين است كه در مصرف، همانند تهىدستترين مردم زندگى كنند تا اسوه و الگويى براى همه مردم باشند و مشكلات اقتصادى، فشار روانى دوچندانى بر بينوايانْ وارد نسازد: