اين سخن، اشاره بدين معناست كه سياستمدارانى كه از تدبير لازم در مديريت اقتصادى كشور برخوردار نيستند، زمينه‌ساز عقب‌ماندگى اقتصادىِ جامعه هستند.

2. استفاده بهينه از منابع ملّى‌

رعايت اولويت‌هايى كه موجب استفاده بهينه از منابع ملّى و بودجه عمومى است، به مراتب، مهم‌تر از رعايت اولويت‌ها در هزينه كردن از منابع شخصى است. از اين رو، بر همه مديران در نظام اسلامى، فرض است كه با همه توان خود تلاش كنند تا از منابعى كه از بودجه عمومى در اختيار دارند، به بهترين وجه، در جهت مصالح مردم استفاده نمايند و بدين سان، در آزمون امانتدارى اموال عمومى، موفّق باشند:

«إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَها لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا.[1]

در حقيقت، ما آنچه را كه بر زمين است، زيورى براى آن قرار داديم تا آنان را بيازماييم كه كدام يك از ايشان نيكوكارترند».

بى‌ترديد، تلاش براى استفاده بهينه از منابع و امكانات ملّى، يكى از مصاديق بارز اين آيه كريمه، و موفّقيت در اين تلاش، دستيابى به پاداش بهترين عمل است.

3. نهايت صرفه‌جويى‌

يكى از لوازم اجتناب‌ناپذير استفاده بهينه از منابع ملّى، صرفه‌جويى همراه با تدبير، در مصرف بودجه عمومى است. امام على عليه السلام در اين‌

[1] كهف: آيه 7.