الگوى مصرف اسلامى را رعايت مى‌كرد، اشاره مى‌فرمايد.[1]

بديهى است كه آينده‌نگرى و پس‌انداز در سطح كلان براى تأمين نيازهاى جامعه، از اهميت دوچندانى برخوردار است و با آينده‌نگرى فردى، قابل مقايسه نيست. نمونه قرآنى آن نيز، آينده‌نگرى حضرت يوسف عليه السلام در ذخيره گندم براى تأمين نيازهاى آينده مردم است.

4. سرمايه‌گذارى در توليد و تجارت‌

نكته بسيار مهم و قابل توجّه، اين است كه، توصيه رواياتْ در تخصيص بخشى از درآمد به پس‌انداز، اين نيست كه پول، به صورت نقدى پس‌انداز شود؛ بلكه با تأكيد به اصلاح و ساماندهى مال و بهره‌ورى از آن، مردم، به سرمايه‌گذارى در زمينه‌هاى مختلف توليدى و تجارى، تشويق شده‌اند[2] تا آنجا كه ساماندهى ثروت، بخشى از ايمانْ شمرده شده است:

إصلاحُ المالِ مِنَ الإيمانِ.[3]

نگاهدارى نيكو از مال، نشانه ايمان است.

5. مشاركت اجتماعى‌

يكى از موارد تخصيص درآمد كه قرآن و احاديث اسلامى، بر آن تأكيد دارند، هزينه كردن در راه خداوند متعال است.[4]

[1] ر. ك: ح 39 و ص 85« پس انداز».

[2] ر. ك: ص 87« ساماندهى ثروت و سرمايه‌گذارى».

[3] ر. ك: ح 45.

[4] ر. ك: ص 89« انفاق در راه خدا».