أرضاكُم عِندَ اللّهِ أسبَغُكُم عَلى عِيالِهِ.[1]

خشنودترين شما نزد خداوند، كسى است كه خانواده خود را بيشتر در رفاه قرار بدهد.

در روايتى ديگر نيز، امام رضا عليه السلام مى‌فرمايد:

صاحِبُ النِّعمَةِ يَجِبُ عَلَيهِ التَّوسِعَةُ عَلى عِيالِهِ.[2]

بر آن كه از نعمتْ برخوردار است، واجب است كه بر خانواده‌اش گشاده‌دستى كند.

3. پس‌انداز

آينده‌نگرى، ايجاب مى‌كند كه انسان، همه درآمد خود را يك‌جا مصرف نكند؛ بلكه آينده خود را نيز در نظر بگيرد و براى تأمين آرامش خاطر خود، در صورت امكان، بخشى از درآمدش را پس‌انداز كند. در روايتى از امام صادق عليه السلام آمده كه مى‌فرمايد:

إنَّ النَّفسَ إذا أحرَزَت قوتَهَا استَقَرَّت.[3]

آدمى، هرگاه وسايل زندگى‌اش به قدر نيازْ فراهم باشد، روانش آسايش مى‌يابد.

همچنين در موردى ديگر، آن حضرت، در پاسخ گروهى از صوفيان كه زهد اسلامى را تحريف كرده بودند، به پس‌انداز سلمان رضى الله عنه، براى زندگى ساليانه خود، به عنوان يك زاهد نمونه‌اى كه‌

[1] ر. ك: ح 33.

[2] ر. ك: ح 37.

[3] ر. ك: ح 38.