عن الطريق» كه به معناى منحرف شدن و كناره ‌گرفتن است. [1] ناگفته نمانَد که گاه در کنار فعل مجرّد، حرفي ديده نمي‌شود؛ امّا معلوم است که معناي حالت ترکيبي آن را مي‌دهد. در اين صورت، حدس زدن حرف مناسب و در تقدير گرفتن آن، لازمه فهم معنا است و اگر با دقّت و مهارت به انجام نرسد، ما را در تبيين متن، دچار مشکل مي‌کند؛ به‌ويژه در جايي که بيش از يک حرف مي‌توان در نظر گرفت؛ مانند آيه شصت سوره نمل که در آن، هر دو حرف «باء» و «عن» را مي‌توان مقدّر دانست. [2]

عقل

برخي از افعال متعدّى، با يکي از حروف جارّ همراه مي‌شوند و مفعول دوّم هم مي‌گيرند. چنين ترکيبي، گاه معناي پيچيده‌اي نيز پديد مي‌آورد. يكى از اين افعال، «عَقَلَ» است كه متعدّى است و به ندرت با «عن» و يا «إلي» [3] به كار مى رود و از اين رو،