إِنَّ الْمَرِيضَ لَيْسَ كَالصَّحِيحِ، كُلُّ مَا غَلَبَ الله عَلَيْهِ فَالله أوْلَى بِالْعُذْرِ فِيهِ. [1] احاديث ديگر نيز اين حديث را تأييد مي‌کنند. [2]

بوي خوش براي مُحرم

مي‌دانيم که حج‌گزار در حالت احرام، نبايد بوي خوش به کار ببرد و بايد از مشک، عنبر و عطر، بپرهيزد. روايات متعددي با اسناد معتبر، بر اين مطلب دلالت دارند؛ [3] اما متن زير، استعمال انفيه آميخته به مشک را براي مُحرم روا دانسته و از اين رو، با حکم حرمت استعمال بوي خوش در حال احرام، متعارض مي‌نمايد. محمد بن أحمد بن يحيى عن محمد بن الحسين عن جعفر بن بشير عن إسماعيل عن أبي عبد الله عليه السلام قال: سألتُه عن السَّعُوط للمُحرم وفيه طيبٌ. فقال: لا بأسَ. [4] از اين رو، شيخ طوسي اين روايت را مختصّ حالت ضرورت ـ و نه اختيار ـ دانسته، به متن تفصيلي آن استدلال کرده است. در گزارش تفصيلي، قرينه‌اي مهم نقل شده، که همانا بيماري مُحرم است و از اين رو، عموميت حکم و تعارض با