779. امام حسن عسكرى عليه السلام: پس از حجامت، انار بخور، انارى شيرين؛ چرا كه خون را فرو مى‌نشانَد و خون را در درون، تصفيه مى‌كند.

ح رگزنى‌

780. امام رضا عليه السلام: هر كس مى‌خواهد سودا[1] او را نسوزاند،[2] بر او باد قى كردن، رگ زدن و نوره كشيدن.

8/ 3 آنچه خون تازه توليد مى‌كند

الف باقلا

781. امام صادق عليه السلام: خوردن باقلا، استخوان‌هاى ساق را تراكم درونى مى‌دهد، توان مغز را افزون مى‌سازد و خون تازه توليد مى‌كند.

ب انار

782. امام رضا عليه السلام: آب انار مَلَس بِمَك؛ زيرا انسان را قوى مى‌كند و خون را زنده مى‌سازد.[3]

ر. ك: ج 2، ص 367 ح 1812.

[1] سودا، يكى از اخلاط چهارگانه است كه به عقيده قدما جسم انسان بر پايه آنها استوار شده و صلاح و فساد بدن نيز به آنها بستگى داشت.

[2] در بحار الأنوار، عبارت چنين آمده است:« هر كس مى‌خواهد سودا را بسوزاند... و مدوامت بر نوره كشيدن كند».

[3] گفتنى است در بحار الأنوار و برخى از نسخ طبّ الإمام الرضا عليه السلام، به جاى« الأمليسى( مَلَس)»، عبارت« المزّ» آمده و انار مزّ، انارى است كه طعمى ميان ترش و شيرين داشته باشد. علّامه مجلسى، در توضيح اين بخش از روايت مى‌گويد: در قاموس آمده است:« امليس، بيابانى است كه در آن، كشت صورت نگيرد. انار امليسى، گويا به چنان جايى منسوب است»، امّا از ديدگاه ما، آنچه شناخته شده،« مَلَس» است و آن، به معناى انار بى‌دانه است( بحار الأنوار: ج 62 ص 123).