بسيارى از بيمارى‌ها، براى عموم مى‌توان مطرح كرد.[1]

بنا بر اين، تنها احاديثى كه مبناى عمل قرار گرفتن آنها، بدون ارزيابىِ كامل، صحيح نيست و پيش از ارزيابى دقيق، نمى‌توان آنها را به عنوان رهنمودهاى پيشوايان دين به آنها نسبت داد، احاديثى است كه درمان بيمارى‌ها را از طريق داروهاى ويژه‌اى توصيه كرده‌اند. اين احاديث را مى‌توان از راهى كه اينك بدان اشاره مى‌كنيم، مورد ارزيابى قرار داد.

ارزيابى احاديث طبّى از طريق آزمايش‌

براى ارزيابى دقيق احاديث طبّى و بهره‌گيرىِ كامل از آنها، بهترين راه، آزمايش است. در واقع آزمايش و آزمايشگاه، بهترين قرينه عقلى براى اثبات صحّت و سقم احاديث طبّى است كه خوش‌بختانه، در عصر حاضر، امكان بهره‌بردارى از آن، بيش از هر وقت ديگر، فراهم است.

انگيزه اصلى نگارش دانش‌نامه احاديث پزشكى‌

همين جا مناسب است اشاره شود كه اين هدف، يعنى ارزيابى احاديث طبّى از طريق آزمودن، انگيزه اصلى نگارنده از برنامه‌ريزى براى تأليف دانش‌نامه احاديث طبّى بوده است.

با توجّه به اين كه ضعف سند احاديث طبّى نمى‌تواند دليل عدم صدور قطعى آنها باشد و با توجّه به وجود زمينه جعل در اين احاديث، براى پالايش آنها و بهره‌مند شدن مردم و بخصوص مراكز علمى از ذخاير علمى اهل بيت عليهم السلام، چند سال پيش، مركز تحقيقات دار الحديث، تصميم به جمع‌آورى احاديث طبّى و تنظيم آنها گرفت، به گونه‌اى كه زمينه تحقيق پژوهشگران را در آزمايشگاه‌ها تسهيل شود. اينك به فضل خداوند متعال و يارى همكارانى كه از آنها نام برده‌

[1] اين بخش به خواست خدا در كتاب نهج الدّعاء، خواهد آمد.