نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 711
ادات عطف
ادات عطف
(ادات عطفکننده يک کلمه يا جمله به ماقبل)
«ادوات عطف» حروفى هستند که کلمه يا جمله را به ماقبل خود عطف مىکنند؛
مانند:
1. واو:((فَأَنجَيْنَاهُ وَأَصْحَابَ
السَّفِينَةِ...) ؛ )و او را با كشتىنشينان برهانيديم (عنکبوت// 15)
. در اينجا «اصحاب السفينه» با «واو» بر ضمير «ه» عطف شده است.
2. فاء:((... سَأَلُواْ مُوسَى
أَكْبَرَ مِن ذَلِكَ فَقَالُواْ أَرِنَا اللّهِ جَهْرَةً...) ؛ )البته از موسى
بزرگتر از اين را خواستند و گفتند خدا را آشكارا به ما بنماى (نساء// 153) .
3. ثم: حرف عطفى است که به معناى «ترتيب» نيز مىآيد؛ مانند:((خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ
مِنْهَا زَوْجَهَا...) ؛ )شما را از نفسى واحد آفريد سپس جفتش را از آن قرار داد
(زمر// 6) .
[1]سيوطي ، عبد الرحمان بن ابي بكر ،
849 - 911ق.;الاتقان فى علوم القرآن;جلد2;صفحه (347-348)و304
نام کتاب : فرهنگ نامه علوم قرآن نویسنده : دفتر تبلیغات اسلامی جلد : 1 صفحه : 711