عَجَب (قرآن)

عَجَب (قرآن)

(يکى از اوصاف قرآن)

«عَجَب» مصدر و به معناى عجيب و شگفت‌آور است. راغب مي‌گويد: چيزى را که نظير آن معروف نباشد، عجيب نامند.

«عَجَب» از نام‌ها و صفات قرآن و برگرفته از آيه اول سوره جن است:((قُلْ أُوحِيَ إِلَيَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِّنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا) ؛ «بگو به من وحى فرستاده شده است که گروهى از جنّ (به قرآن) گوش سپردند، سپس گفته‌اند ما قرآن شگفتى را شنيده‌ايم». )

قرآن کلامى است متفاوت با هر سخن ديگر؛ زيرا هم لحن و آهنگ آن و هم نفوذ و جاذبه و هم محتوا و تأثيرش بى‌مانند است؛ به‌ويژه آن که آورنده آن، درس‌نخوانده و اُمّى بود؛ و اين امرى عجيب است.