6

پيامبر باطن يا وجدان اخلاقى

7.(...وَلكنَّ اللّهَ حَبَّبَ إِلَيْكُمُ الإِيمانَ وَزَيَّنَهُ فِى قُلُوبِكُمْ وَكَرَّهَ إِلَيْكُمُ الْكُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْيانَ أُولئِكَ هُمُ الرّاشِدُونَ).

«...ولى خداوند ايمان را براى شما محبوب ساخت و آن را در دل هايتان بياراست و كفر و نافرمانى و گناه را منفور گردانيد; اين چنين افرادى، هدايت يافتگان مى باشند».

چيزهايى كه انسان، خوبى و بدى آنها را در باطن و درون خويش و بدون تعليم كسى درك مى كند، و به سان امور غريزى جزء سرشت او به شمار مى روند، «وجدان اخلاقى» و يا «اخلاق فطرى» ناميده مى شوند، ولى به آن دسته از خوبى ها كه در نهاد انسان ريشه عميق دارند، ولى بشر به خوبى و بدى آنها از راه فطرت واقف نشده، بلكه حسن و قبح آنها را در مكتب سفيران وحى و يا رجال بزرگ جهان آموخته است، «اخلاق غير فطرى» و يا تربيتى مى گويند.

در سراسر جهان و در ميان همه ملل، ظلم و ستم و ازدواج با محارم زشت و قبيح به نظر مى رسد; البته انسان ها زشتى ستم را از طريق فطرت درك كرده و قبح ازدواج با محارم را از طريق تعاليم و شرايع آسمانى فرا گرفته اند.