20. آگاهى از غيب

18. (إِنَّ اللّهَ يَعْلَمُ غَيْبَ السَّمواتِ وَالأَرْضِ وَاللّهُ بَصيرٌ بِما تَعْمَلُون).

«خدا نهفته هاى آسمان ها و زمين را مى داند; خدا به آنچه انجام مى دهيد بيناست».

كلمه «غيب»، در لغت به معناى امر پوشيده است; امورى كه از ما پوشيده باشد، خواه مادى و محسوس باشند و يا مجرد و پيراسته از ماده و به دور از حس و لمس، «غيب» شمرده مى شوند.

حوادثى كه رخ داده و يا جريان هايى كه در آينده رخ خواهند داد، اگر چه به خودى خود، از امور قابل لمس و محسوس هست، ولى از آن جا كه در حال حاضر از قلمرو حس ما خارجند، همگى از مصاديق روشن غيب خواهند بود.

امورى كه طبعاً محسوس نبوده و بالاتر از آنند كه بشر با حواس ناچيز و ناتوان خود، بر آنها دست يابد، مانند ذات خدا و صفات وى، و حقيقت رستاخيز و... نيز، همگى از مصاديق غيب بوده و خداوند بر تمام آنها احاطه دارد.

رموز و سنن آفرينش و قوانين جهان خلقت، تا آن لحظه كه بشر بر آنها دست