«نضر» بازرگانى بود كه گاه گاهى به ايران مسافرت مى كرد و با داستانسرايان معروف ايران انس و الفتى داشت و در ضمن، داستان هاى مربوط به رستم و اسفنديار را ياد مى گرفت و يك مشت كتاب هاى رمان و داستان خريدارى مى كرد.

وى موقع بازگشت به مكه به خاطر سرگرم كردن و باز داشتن مردم از شنيدن قرآن، معركه هايى برپا مى كرد و شروع به نقّالى مى نمود و مى گفت: اگر محمد، سرگذشت عاد و ثمود مى گويد، من نيز داستان و جريان قهرمانى هاى رستم و اسفنديار را مى گويم.

نكات آيه

1. نضر براى هدف هاى پليدى اين داستان ها را تهيه و كتاب هاى مربوط به اين رشته را خريدارى مى كرد; چنان كه مى فرمايد:

(وَمِنَ النّاسِ مَنْ يَشْتَرى لَهْوَ الْحَديثِ لِيُضِلَّ عَنْ سَبيلِ اللّهِ);

«برخى از مردم هستند كه داستان هاى باطل را مى خرند تا مردم را از راه خدا گمراه سازند.»

2.او نه تنها خود گمراه بود، بلكه گروهى را نيز ناخودآگاه از حق باز مى داشت، قلب و روح آنان با سخنان باطل مملو مى شد، ديگر مجال براى شنيدن آيات الهى پيدا نمى كردند; چنان كه مى فرمايد:

(لِيُضِلَّ عَنْ سَبيلِ اللّهِ بِغَيْرِ عِلْم);

«تا مردم ناآگاه را از راه خدا ]قرآن[ گمراه سازد و باز دارد.»