با بيانى روشن بيان كند; مثلاً مى توانست چنين بفرمايد: افراد خردمند كسانى هستند كه به فطرت انسانيت احترام گذارده و پس از مشاهده دلايل يك موضوع، آن را از صميم دل مى پذيرند و از راهى كه دليل رهبرى مى كند، گام فراتر نمى گذارند.

گذشته از اين، حمل «امر» بر امر تكوينى[1] خلاف ظاهر آن است و تا قرينه اى بر آن نباشد بايد اين لفظ را بر همان امر تشريعى كه پيامبران بيان كرده اند حمل نمود و همواره علماى بزرگ اسلام، مخصوصاً پيشوايان معصوم ما، با اين آيه بر تحريم قطع رحم استدلال نموده اند. امام سجاد(عليه السلام) در ضمن نصايحى به فرزند گرامى خود مى فرمايد: فرزندم، مبادا با كسى كه قطع رحم كرده است، معاشرت نمايى; زيرا خداوند در سه مورد از قرآن بر او لعنت فرستاده است آن جا كه در سوره بقره مى فرمايد: (وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ).