(وَللّهِ يَسْجُدُ مَا فِى السَّمَوَاتِ وَمَا فِى الأَرْضِ مِنْ دَابَّة وَالْمَلائِكَةُ وَهُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ).[1]

«براى خدا آن چه در آسمان ها و زمين از جنبندگان و فرشتگان است، سجده مى كنند و هرگز كبر نمىورزند».

در جاى ديگر سجده گياهان و درختان را متذكر مى گردد و مى فرمايد:

(وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ يَسْجُدَانِ).[2]

«گياهان و درختان او را سجده مى كنند».

دگر بار با ديد وسيعى از سجود و خضوع سايه هاى اجسام سخن گفته و مى فرمايد:

(أَوَ لَمْ يَرَوْا إِلى مَا خَلَقَ اللّهُ مِنْ شَىْء يَتَفَيَّؤا ظِلالُهُ عَنِ الْيَمينِ وَالشَّمائِلِ سُجَّداً للّهِ وَهُمْ داخِرُونَ).[3]

«مگر نمى نگريد به اجسامى كه خدا آفريده است كه سايه هاى آنها از راست و چپ(صبح و عصر) حركت و خدا را سجده مى كنند و خود اجسام نيز در حال خضوع و اطاعت هستند».

بنابراين،مسأله سجده موجودات مسأله اى عمومى است كه سراسر جهان هستى را فرا مى گيرد و اختصاص به موجودى ندارد.

آن چه مهم است فهميدن حقيقت سجده است و چگونه هر موجودى اعم از عاقل و غير عاقل در برابر عظمت حق، ابراز تذلّل و كوچكى مى كند و به تعبير قرآن سجده مى نمايد.