براى حفظ انسان، يك زره هوايى بر دور كره خاك كشيده تا سپرى در برابر اين صخره ها باشد و اين سنگ ها با اصابت به اين زره هوايى، آتش بگيرند و از بين بروند.

عوامل انحراف فكرى از چپ و راست انسان را احاطه كرده، ايمان و اخلاق و فضايل او را تهديد مى كنند و در برابر همه اين عوامل، حاميانى مانند مربيان صالح و پيامبران و پيشوايان و ساير عوامل و موجبات هدايت وجود دارد كه او را از هر نوع انحراف باز مى دارند.

از اين بيان، چنين نتيجه مى گيريم خداوند براى حفاظت بدن و روح انسان پاسدارانى آفريده است كه بقا و هستى او را در برابر حوادث بيمه كنند و اين عوامل همان است كه در اين آيه مورد بحث به عنوان «معقّبات» از آن ياد شده و مى فرمايد:

(لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللّهِ).

«براى انسان حاميان و مراقبانى هستند كه وجود او را از هر نظر حراست مى كنند».

قسمتى از اين «معقّبات»(حاميان) همان ها هستند كه بيان گرديد و براى ما محسوس و ملموس هستند و از طريق حس و علم از حمايت آنها از تن و روان بشرى آگاهيم; ولى قسمت ديگر از اين حاميان يك سلسله عوامل نامريى ديگرى است كه قرآن از آنها در آيات به لفظ «حافظين» تعبير مى آورد و مى فرمايد:

(وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظينَ).[1]

«براى شما نگهبانانى(فرشتگان) گمارده ايم».

در آيه ديگر مى فرمايد:

(وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ وَيُرْسِلُ عَلَيْكُمْ حَفَظَةً حَتّى إِذا جَاءَ )