فصل اوّل

يغماگرى وايجاد نا امنى وكشتار فجيع

غائله نهروان با قاطعيّت امام على (عليه السلام) وهمّت ياران با وفاى آن حضرت پايان پذيرفت وهنگام آن بود كه امام، با پاكسازى ارتش خود از اخلالگران، بار ديگر آرامش را به سرزمينهاى اسلامى بازگرداند وبه خودكامگى معاويه وشاميان فريب خورده پايان بخشد، زيرا تمام فتنه ها وفسادها زير سر فرزند ابى سفيان بود.

معاويه در سرزمين عراق جاسوسانى داشت كه وقايع را مرتب براى او گزارش مى كردند. برخى از اين جاسوسان، كينه توزانى ديرينه نسبت به على (عليه السلام) بودند، مانند عمارة بن عقبه برادر وليد بن عقبه. اين دو برادر، كه از شاخه هاى درخت ناپاك بنى اميّه بودند، از آنجا كه امام (عليه السلام) ضربتهاى شكننده اى بر پيكر اين خاندان خبيث فرود آورده بود، دشمنى آن حضرت را به دل داشتند، بالأخص كه پدر وليد در جنگ بدر به دست على (عليه السلام) كشته شده بود. وليد همان كسى است كه قرآن در آيه ششم سوره حجرات او را فاسق خوانده است ودر دوران حكومت عثمان به دست امام (عليه السلام) تازيانه خورد وحدّشرابخوارى بر او جارى شد. ازاين رو تعجّب آور نيست كه برادر او عماره جاسوس معاويه در كوفه وخود وليد نيز ازمشوّقان معاويه در نبرد همه جانبه با على (عليه السلام) باشد.

عماره در نامه اى پرده از اختلاف ودو دستگى ميان ياران على (عليه السلام) برداشت وواقعه نهروان را گزارش كرد ويادآور شد كه گروهى از قرّاء قرآن در اين واقعه به دست على (عليه السلام) ويارانش كشته شده اند وبدين سبب اختلاف ونارضايتى در