مردم، بدون رضايت يا بدون پرداخت بها، بهره مى گيرى؟! فوراً خرما را از دهان خود در آورد وبه دور انداخت! همچنين خوكى كه متعلّق به يكى از مسيحيان بود واز آن نقطه عبور مى كرد با تير يكى از خوارج از پاى در آمد. در اين وقت اعتراض ديگران بلند شد كه اين عمل فساد در زمين است واز اين رو از صاحب آن رضايت طلبيدند! آن گاه عبداللّه را كه در بند كشيده شده بود به سوى نهر آب آوردند وبسان گوسفند سر بريدند وبه اين اكتفا نكردند وهمسر او را نيز به قتل رساندند وشكم او را دريدند وجنين را نيز سربريدند. باز به اين هم اكتفا نكردند وسه زن ديگر را، كه يكى از آنان صحابيه وبه نام اُمّ سنان بود، نيز كشتند.[1]

خباب بن الارّت، پدر عبد اللّه، از سابقان در اسلام بود ونشانه شكنجه هاى قريش تا روز مرگ بر بدن او بود. او پيش از بازگشت امام (عليه السلام) از صفّين در كوفه درگذشت وامام در بازگشت خود از صفّين بر كنار قبر او ايستاد وبر او ترحّم كرد و او را ستود.

مبرّد در «كامل» خود وضع قتل فجيع عبد اللّه را آورده ويادآور شده است كه چون قاتل او را گرفتند او گفت:من از شما درخواست مى كنم كه آنچه را قرآن زنده كرده زنده كنيد وآنچه را ميرانده است بميرانيد.آن گاه پس از نقل داستان روايت عبد اللّه از پدرش از پيامبر، مى نويسد:خوارج براى بهره گيرى از ثمر نخلى به صاحب آن پيشنهاد كردند كه بهاى آن را بگيرد. او گفت كه ميوه درخت خود را به آنها بخشيد ولى آنان نپذيرفتند وگفتند:حتماً بايد بهاى آن را بپذيرى. در اين موقع فرياد مسيحى بلند شد كه شما از ريختن خودن مسلمانى هراس نداريد، امّا از خوردن ميوه درختى كه صاحب آن اعلام رضايت كرده است خوددارى مى كنيد؟![2]

6ـ اميرمؤمنان (عليه السلام) چون از قتل عبد اللّه آگاه شد، حارث بن مرّه را روانه پادگان خوارج كرد تا گزارش صحيحى از جريان بياورد. وقتى حارث وارد جمع آنان