اعتراض به حكومت ونفاق ودو رويى بود. از اين جهت، در روايات اسلامى تأكيد بر اقامه نماز با جماعت شده است كه فعلاًمجال نقل آنها نيست.[1]

خوارج با حضور در مسجد وعدم شركت در نماز، مخالفت خود را اظهار مى داشتند وبه هنگام اقامه نماز به دادن شعارهاى تند مى پرداختند.

روزى امام (عليه السلام) به نماز ايستاده بود. ابن كوّاء، از سران خوارج، به عنوان اعتراض اين آيه را تلاوت كرد:

(وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَ إِلَى الّذينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرينَ) (زمر:65).

به تو وبه پيامبران پيش از تو وحى كرديم كه اگر شرك ورزى عمل تو تباه مى شود واز زيانكاران به شمار مى آيى.

امام (عليه السلام) با كمال متانت وبه حكم قرآن كه (وَ إِذا قُرِءَ الْقُرانُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَ أَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ)[2] (اعراف:204) سكوت كرد تا ابن كوّاء آيه را تمام كرد وسپس به نماز خود ادامه داد. ولى او مجدداً آيه را خواند وامام نيز سكوت كرد. ابن كوّاء چند بار اين عمل راتكرار كرد وامام (عليه السلام) با كمال صبر وحوصله سكوت را برگزيد. سرانجام امام (عليه السلام) با تلاوت آيه زير به او پاسخ گفت، به گونه اى كه آسيبى به نماز او نرسيد وهم او را ساكت ومنكوب كرد:

(فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللّهِ حَقٌّ وَ لا يَسْتَخِفَّنَّكَ الّذينَ لا يُؤْمِنُونَ). (روم:60)

صبر را پيشه خود ساز وكارهاى افراد غير مؤمن تو را خشمگين نسازد.[3]

ابن كوّاء با تلاوت آيه ياد شده، با كمال وقاحت، نخستين مؤمن پس از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) را مشرك قلمداد مى كرد زيرا غير خدا را در مسئله حكم شريك قرار داده