بر شماست جهاد با كسانى كه با روش پيامبر مخالفت كرده وحدود الهى را تعطيل نموده وبا دوستان او به مخالفت برخاسته اند.در اين جهان، جان پاك خود را در راه اطاعت خدا نثار كنيد تا به عاليترين مقام در آخرت نايل آييد(تاآنجا كه گفت:)فَلَوْ لَمْ يَكُنْ ثَوابٌ وَلا عِقابٌ وَ لا جَنَّةٌ وَ لانارٌ لَكانَ الْقِتالُ مَعَ عَلِىّ أَفْضَلَ مِنَ الْقِتالِ مَعَ مُعاوِيَةَ ابْنِ آكِلَةِ الأَكْبادِ.وَكَيْفَ وَ أَنْتُمْ تَرْجُونَ ما تَرجُونَ.[1]

اگر بر فرض، پاداش وكيفر وبهشت ودوزخى نيز در كار نباشد، نبرد در ركاب على بهتر از نبرد همراه با معاويه فرزند جگر خواره است. وچگونه چنين نباشد در حاليكه شما اميدواريد به آنچه كه اميد داريد.

هنوز طنين آهنگ سخنان فرزند فرمانده شهيد قطع نشده بود كه ابوالطفيل صحابى، كه از شيعيان مخلص امام (عليه السلام) بود، اشعارى در رثاى هاشم سرود كه به نقل نخستين بيت آن اكتفا مىورزيم:

يا هاشِمَ الْخَيْرِ جَزَيْتَ الْجَنَّةَ *** قاتَلْتَ فِي اللّه عَدُوَّ السُّنَّةِ [2]

روباهى در چنگال شير

شدّت نبرد وفشار جنگ عرصه را بر شاميان تنگ ساخت وآتش افروزان جنگ براى تسكين ديگران ناچار شدند كه خود نيز گام به ميدان نهند تا زبان مخالفان را كوتاه سازند. عمروعاص دشمنى داشت به نام حارث بن نصر كه اگر چه هر دو شاگرد يك مكتب بودند امّا بدخواه يكديگر به شمار مى رفتند.حارث در سروده خود از عمرو انتقاد كرد كه وى چرا در مبارزه با على شركت نمى كند وفقط ديگران را روانه ميدان مى سازد. اشعار او در ميان سپاه شام منتشر شد وعمرو ناچار گرديد، ولو براى يك بار، در ميدان نبرد با امام روبه رو شود. ولى اين روباه ميدان سياست، در