مى دهند:ما قاتلان عثمان هستيم.

ابومسلم اين منظره را مشاهده كرد وبراى دريافت پاسخ به حضور امام (عليه السلام) رسيد وبه او گفت:

گروهى را ديدم.آيا آنان با تو ارتباطى دارند؟ امام فرمود: چه ديدى؟ ابومسلم گفت: به گروهى خبر رسيده است كه تو مى خواهى قاتلان عثمان را به ما تحويل دهى، از اين جهت دور هم گرد آمده اند ومسلح شده اند وشعار مى دهند كه همگان در قتل عثمان دست داشته اند.على (عليه السلام) فرمود:

به خدا سوگند كه هرگز يك لحظه هم تصميم بر تحويل آنان نداشته ام. من اين كار را به دقت بررسى كرده ام وديدم كه هرگز صحيح نيست آنان را به تو ويا به غير تو تحويل دهم.[1]

اين رويداد حاكى از آن است كه قاتلان عثمان در آن روز داراى موقعيتى والا بودند وتحويل آنان به هر مقام ومنصبى مايه شورش وكشتار عظيمى مى گرديد.

اين اجتماع وپيوستگى يك امر طبيعى بود وهرگز به دستور امام (عليه السلام) صورت نگرفته بود وگرنه امام در پاسخ پرسش ابومسلم خولانى اظهار بى اطلاعى نمى كرد. اين سادگى ابومسلم بود كه مأموريت خود را در مجمعى فاش ساخت وخبر آن دهن به دهن منتشر شد وافراد انقلابى را، كه از ظلم وجور استانداران اموى خليفه سوّم به ستوه آمده بودند وبه همين سبب خون او را ريختند، آنچنان متّحد وپيوسته كرد. واگر امام (عليه السلام) گفت كه اين مسئله را بررسى كرده وديده است كه هرگز شايسته نيست كه آنان را تحويل شاميان ويا ديگران بدهد، به جهت اين بود كه هر نوع تصميم در باره يكى از آنان موجب تحريك همه آنان مى شد.

گذشته از اين،درخواست قصاص مربوط به ولىّ دم است وآن فرزندان عثمان بودند نه معاويه كه پيوند بس دورى با او داشت وقتل عثمان را براى ماجراجوييهاى خود سپر وبهانه قرار داده بود.