حكومت اموى را، كه تو جزئى از آن هستى، استحكام بخشند.[1]

اجراى نقشه هاى شيطانى عمرو

داد وستد دو سياستمدار نيرنگباز به پايان رسيد ووقت آن بود كه معاويه طرحهاى عمرو را به مورد اجرا بگذارد. طرحى كه عمرو در مورد مقابله با محمّد بن ابى حذيفه وانديشه حمله قيصر به شام داده بود به دقّت مورد اجرا قرار گرفت ودر هر دو موفقيتى به دست آمد. ولى مشكل بزرگ مقابله با على (عليه السلام)كه آماده حركت به سوى شام مى شد همچنان باقى بود. عمرو براى مقابله با امام (عليه السلام) طرحى داد كه سبب شد اكثر مردم شام باكمال ميل به زير پرچم معاويه در آيند وآماده نبرد با على (عليه السلام)شوند. بايد ديد چگونه اين طرح سبب شد كه مردم مرفّه وراحت طلبى مانند مردم شام آماده خروج از شام شوند ومرگ را بر زندگى آسوده ترجيح دهند.

«گويند يكى از پيران صحابه، پيش معاويه رفت.معاويه او را استقبال نمود وتعظيم تمام كرد. او ميان معاويه وعمرو عاص بنشست وگفت: مى دانيد كه چرا در ميان شما نشستم؟گفتند نه. گفت: روزى شما به حضور پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) با يكديگر سخن پنهانى مى گفتيد;پيغمبر فرمود كه خداى تعالى بر آن كس رحمت كناد كه ايشان را از هم دور گرداند، چه اتّفاق ايشان بر خير نباشد».[2] هيچ عاملى مانند ايمان حركتزا وتلاش آفرين نيست. در عين حال، احساسات مذهبى به سان شمشير دو دَم است كه اگر به دست زمامداران فرصت طلب افتد قدرت تخريبى آن خارج از وصف مى گردد.

طرح عمرو عاص براى مقابله با على (عليه السلام) آن بود كه احساسات دينى مردم شام را بر ضدّ آن حضرت بشورانند واو را متهّم به قتل خليفه كنند ودر نشر اين