ودرازى آرزو.پيروى از هوس از حق باز مى دارد ودرازى آرزو سراى بازپسين را از ياد مى برد. آگاه باشيد كه دنيا پشت كنان، كوچ كرده وآخرت اقبال كنان به حركت در آمده است وبراى هر يك از اين دو فرزندانى است.شما از فرزندان آخرت باشيد. امروز هنگام عمل است نه حساب، وفردا وقت حساب است نه عمل.

سپاس خدا را كه ولىّ خود را كمك كرد ودشمن را خوار ساخت ومُحق وراستگو را عزيز وپيمان شكن وباطلگرا را ذليل نمود. بر شما باد تقوى وپرهيزگارى واطاعت از آن كس كه از خاندان پيامبر خدا اطاعت كرده است، كه اين گروه به اطاعت اولى وشايسته ترند از كسانى كه خود را به اسلام وپيامبر نسبت مى دهند وادعاى خلافت مى كنند. اينان با ما به مقابله بر مى خيزند وبا فضيلتى كه از ما به آنان رسيده است بر ما برترى مى جويند ومقام وحق ما را انكار مى كنند. آنان به كيفر گناه خود مى رسند وبه زودى با نتيجه گمراهى خود در سراى ديگر روبرو مى شوند.

آگاه باشيد كه گروهى از شما از نصرت من تقاعد ورزيد ومن آنان را توبيخ ونكوهش مى كنم.آنان را ترك كنيد وآنچه را دوست ندارند به گوش آنان برسانيد تا رضاى مردم را كسب كنند وتا حزب اللّه از حزب شيطان باز شناخته شود.[1]

دادگرى در تعيين فرمانداران

برخورد ملايم امام (عليه السلام) با كوفيان متقاعد در مذاق برخى از انقلابيون افراطى خوش نيامد.از اين جهت، مالك بن حبيب يربوعى، كه رئيس پليس امام (عليه السلام) بود، برخاست وبا لحن اعتراض آميزى گفت: من اين مقدار مجازات را براى آنان كم مى دانم. به خدا سوگند اگر به من امر كنى آنان را مى كشم. امام (عليه السلام) او را با جمله «سبحان اللّه» هشدار داد وفرمود:«حبيب، از حدّ واندازه تجاوز كردى».