اى فرزندان مهاجرين، براى نبرد با سران كفر وباقى مانده احزاب ودوستان شيطان برخيزيد، حركت كنيد به جنگ با معاويه كه براى گرفتن خون كسى كه خطاهاى بسيارى را بر دوش كشيده(=عثمان) برخاسته است.به خدايى كه دانه را شكافت وانسان را آفريد، او گناهان ديگران را تا روز رستاخيز به دوش خواهد كشيد، در حالى كه از گناه ديگران نيز چيزى كم نخواهد شد.

امام (عليه السلام) در دوّمين روز از خلافت خود در ضمن يك سخنرانى فرمود:

«أَلا إِنَّ كُلَّ قَطيعَة أَقْطَعَها عُثْمانُ وَ كُلَّ مال أَعْطاهُ مِنْ مالِ اللّهِ فَهُوَ مَرْدُودٌ فِي بَيْتِ الْمالِ».[1]

هر زمينى كه عثمان آن را به ديگرى واگذار كرده وهر مالى از مال خدا كه به كسى داده است بايد به بيت المال بازگردانده شود.

اين كلمات وديگر سخنان على (عليه السلام) بيانگر نظريه امام نسبت به كارهاى خليفه است. روشنتر از همه، مطلبى است كه آن حضرت در خطبه شقشقيه بيان نموده است:

«... إِلى أَنْ قامَ ثالِثُ الْقَوْمِ نافجاً حِضْنَيْهِ، بَيْنَ نُثِيلِهِ وَمُعْتَلَفِهِ، وَ قامَ مَعَهُ بَنُوا أَبِيهِ يَخْضِمُونَ مالَ اللّه خَضْمَ الإِبِلِ نَبْتَةَ الرَّبِيعِ».[2]

2ـ عايشه همسر رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) بيش از ديگران اعمال عثمان را تخطئه مى كرد. وقتى عمّار مورد ضرب وشتم عثمان قرار گرفت وعايشه از جريان آگاه شد، جامه وكفش پيامبر را بيرون آوردوگفت:مردم، هنوز لباس وكفش پيامبر فرسوده نشده است، امّا شما سنّت او را فراموش كرده ايد.

در ايّامى كه مصريان وگروهى از صحابه خانه عثمان را محاصره كرده بودند، عايشه مدينه را به قصد زيارت خانه خدا ترك گفت. در اين هنگام مروان بن حكم وزيد بن ثابت وعبد الرّحمان بن عتاب از او درخواست كردند كه از مسافرت منصرف