كوفه بركنار كرد وسعد وقّاص را به جاى او گماشت. در اين مورد خليفه به ظاهر بينش صحيحى داشت، زيرا موقعيت سعد وقّاص، فاتح عراق، با مغيره متّهم به زشتكارى، قابل مقايسه نبود.ولى تو گويى نصب سعد وقّاص نقش محلّل را داشت، چون پس از يك سال او را از كار بركنار كرد وبرادرِ مادرى خود وليد بن عتبة بن أبى معيط را استاندار كوفه نمود. در سال 27 هجرى َعمروعاص را از اخذ خراج مصر بركنار كرد وعبد اللّه بن سعد بن ابى سَرح برادر رضاعى خود را مأمور دريافت خراج مصر نمود.در سال 30 هجرى ابوموسى اشعرى را، كه از زمان خليفه دوّم استاندار بصره بود، عزل كرد وپسر دايى خود عبد اللّه بن عامر را كه نوجوانى بيش نبود به استاندارى گماشت.[1]

موارد مذكور نشانگر اين است كه عثمان پيوسته در صدد تأسيس يك حكومت اموى بوده است.

عامل چهارم:ضرب وشتم ياران پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)

يكى از عوامل شورش، هتك حرمت ياران رسول خدا (صلى الله عليه وآله وسلم) بود كه از طرف خود عثمان يا به وسيله گماشته هاى او انجام مى گرفت.در اين مورد به ذكر دو نمونه اكتفا مىورزيم:

1ـ ضرب وشتم عبد اللّه بن مسعود

عبد اللّه بن مسعود، صحابى بزرگ پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)، در تاريخ اسلام مقام بس بلند وارجمندى دارد ودر كتابهاى مربوط به صحابه ترجمه هايى از او شده است كه مى تواند ما را به ايمان قوى واستوار وى وتلاشش در اشاعه معارف اسلامى از طريق آموزش قرآن رهبرى كند.[2]