تلاوت كرده اند يا نه. اگر آنان شهادت دادند كه آيه تحريم شراب را بر اين مرد تلاوت كرده اند بايد حدّالهى را براو جارى كرد واگر نه، بايد او را توبه داد كه در آينده لب به شراب نزند وسپس رها ساخت.

خليفه از دستور امام (عليه السلام) پيروى كرد وسرانجام آن مرد آزاد شد.[1]

درست است كه امام (عليه السلام) در دوران خلافت خلفا سكوت كرد ومسئوليتى نپذيرفت، ولى هيچ گاه در باره اسلام ودفاع از حريم دين شانه خالى نكرد.

در تاريخ آمده است كه رأس الجالوت (پيشواى يهوديان) مطالبى را به شرح زير از ابوبكر پرسيدونظر قرآن را از او جويا شد:

1ـ ريشه حيات وموجود زنده چيست؟

2ـ جمادى كه به گونه اى سخن گفته است چيست؟

3ـ چيزى كه پيوسته در حال كم وزياد شدن است چيست؟

چون خبر به امام (عليه السلام) رسيد فرمود:

ريشه حيات از نظر قرآن، آب است.[2] جمادى كه به سخن در آمده، زمين وآسمان است كه اطاعت خود را از فرمان خدا ابراز كردند.[3] وچيزى كه پيوسته در حال كم وزياد شدن است شب وروز است.[4]

چنان كه از اين سخنان على (عليه السلام) آشكار است امام معمولاً براى اثبات سخن خود به آياتى از قرآن استناد مى كرد واين بر استوارى سخن او مى افزود.[5]