تجزيه وتحليل شوراى عمر

در اين تجزيه وتحليل، روى نقاط حساس حادثه انگشت مى گذاريم واز نقل مطالب جزئى خوددارى مى كنيم.

1ـ اينكه گروههاى مختلف به خليفه دوّم پيشنهاد مى كردند كه براى خود جانشينى برگزيند گواه آن است كه عامه مردم به طور فطرى درك مى كردند كه رئيس مسلمانان بايد در حيات خويش زعيم آينده جامعه اسلامى را برگزيند، چه در غير اين صورت ممكن است فتنه وفساد سراسر جامعه را فرا گيرد[1] ودر اين راه خونهايى ريخته شود.مع الوصف، دانشمندان اهل تسنن چگونه مى گويند كه پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله وسلم)بدون اينكه جانشينى تعيين كند درگذشت؟

2ـ پيشنهاد تعيين جانشين از جانب خليفه مى رساند كه طرح حكومت شورايى پس از درگذشت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)، طرح بى اساسى بوده وهرگز چنين طرحى وجود نداشته است; وگرنه چگونه ممكن است در صورت صدور دستور صريح از جانب پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) در باره تشكيل شورا،به خليفه دوّم پيشنهاد تعيين جانشين شود؟

حكومت شورايى، كه صرف نظر از تعيين امام از جانب خدا عاقلانه ترين شيوه حكومت است كه بشر مى تواند برگزيند، امرى است كه امروزه بر سر زبانها افتاده وطرفداران آن با آسمان وريسمان بافى مى خواهند بگويند كه اساس حكومت در اسلام، مطلقاً وحتى پس از درگذشت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)، همان حكومت شورايى است.وشگفت آنكه چنين حكومتى در هيچ دوره اى از تاريخ اسلام اقامه نشده است.

آيا مى توان گفت كه صحابه وياران پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) همگى بر خطا واشتباه رفته اند ودستور پيامبر را ناديده گرفته اند؟