3ـ حضرت زكريا نه تنها از خدا درخواست فرزند كرد، بلكه خواست كه وارث او را پاك وپسنديده قرار دهد. اگر مقصود، وراثت در مال باشد صحيح است كه حضرت زكريا در حقّ او دعا كند كه:(وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِيّاً) «او را پسنديده قرار ده»; زيرا چه بسا وارث مال فردى غير سالم باشد.ولى اگر مقصود، وراثت در نبوّت ورسالت باشد چنين دعايى صحيح نخواهد بود وهمانند اين است كه ما از خدا بخواهيم براى منطقه اى پيامبر بفرستد واو را پاك وپسنديده قرار دهد! بديهى است كه چنين دعايى در باره پيامبرى كه از جانب خدا به مقام رسالت ونبوّت خواهد رسيد لغو خواهد بود.

4ـ حضرت زكريا در مقام دعا ياد آور مى شود كه «من از موالى وپسر عموهاى خويش ترس دارم». امّا مبدأ ترس زكريا چه بوده است؟

آيا او مى ترسيد كه پس از او مقام نبوّت ورسالت به آن افراد نااهل برسد واز آن رو از خدا براى خود فرزندى شايسته درخواست كرد؟ناگفته پيداست كه اين احتمال منتفى است;زيرا خداوند مقام رسالت ونبوّت را هرگز به افراد ناصالح عطا نمى كند تا او از اين نظر واهمه اى داشته باشد.

يا اينكه ترس او به سبب آن بود كه پس از درگذشتش، دين وآيين او متروك شود وقوم او گرايشهاى نامطلوب پيدا كنند؟يك چنين ترسى هم موضوع نداشته است;زيرا خداوند هيچ گاه بندگان خود را از فيض هدايت محروم نمى سازد وپيوسته حجّتهايى براى آنان برمى انگيزد وآنان را به خود رها نمى كند.

علاوه بر اين، اگر مقصود همين بود، در آن صورت زكريا نبايد در خواست فرزند مى كرد، بلكه كافى بود كه از خداوند بخواهد براى آنان پيامبرانى برانگيزد ـ خواه از نسل او ووارث او باشند وخواه از ديگران ـ تا آنان را از بازگشت به عهد جاهليت نجاب بخشند; حال آنكه زكريا بر داشتن وارث تكيه مى كند.