او رباح غلام پيامبر بود.

از نظر تاريخى مى توان گفت كه اين دو نقل با هم منافاتى ندارد، زيرا طبق نقل مورخان، خليفه شهادت يك مرد وزن را براى اثبات مدّعا كامل ندانسته است.(در آينده در اين باره بحث خواهيم كرد) ازاين جهت، ممكن است دخت گرامى پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)،براى تكميل شهود، حسنين (عليهما السلام) وغلام رسول اكرم را آورده باشد.

از نظر احاديث شيعه، دخت پيامبر، علاوه بر شهود ياد شده، اسماء بنت عُمَيس را آورد. ونيز در احاديث ما وارد شده است كه پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) مالكيت زهرا (عليها السلام) بر فدك را در نامه اى تصديق كرده بود[1] وطبعاً زهرا (عليها السلام) به آن نامه استناد جسته است.

امير مؤمنان (عليه السلام)، پس از اقامه شهادت، خليفه را به اشتباه خود متوجه ساخت. زيرا وى از كسى شاهد مى خواست كه فدك در تصرّف او بود ومطالبه شاهد از متصرّف بر خلاف موازين قضايى اسلام است. ازاين لحاظ، رو به خليفه كرد وفرمود:هرگاه من مدّعى مالى باشم كه در دست مسلمانى است، از چه كسى شاهد مى طلبى؟ از من شاهد مى طلبى كه مدعى هستم، يا از شخص ديگر كه مال در اختيار وتصرّف اوست؟ خليفه گفت: در اين موقع من از تو گواه مى طلبم. على (عليه السلام) فرمود: مدّتهاست كه فدك در اختيار وتصرّف ماست.اكنون كه مسلمانان مى گويند فدك از اموال عمومى است بايد آنان شاهد بياورند نه اين كه از ما شاهد بخواهى! وخليفه در برابر منطق نيرومند امام (عليه السلام) سكوت كرد.[2]

پاسخهاى خليفه

تاريخ، پاسخهاى خليفه به حضرت زهرا (عليها السلام) را به صورتهاى مختلف